W [Słowniku Neutratywów](/neutratywy) zbieramy propozycje oraz przykłady użycia
rzeczowników w [rodzaju neutralnym](/ono) określających osoby niebinarne, na przykład:
> ten autor – ta autorka – **to autorze**
> ten dziadek – ta babcia – **to dziabko**
> ten artysta – ta artystka – **to artystum**
Słowa te brzmią obco, ale jednocześnie jakoś podejrzanie znajomo.
Niby nie ma ich w słowniku, ale bardzo łatwo się domyślić, co miałyby znaczyć.
Dlaczego tak jest? Skąd takie formy wytrzasnęłośmy? Czy są one poprawne? Jak je odmieniać?
Zacznijmy może od tego, że tworzenie neologizmów nie jest niczym złym ani rewolucyjnym.
Owszem, neutratywy są bardzo obszerną kategorią neologizmów,
a ze względu na swoją naturę spotykają się z krytycyzmem na tle czysto ideologicznym
(choć ukrytym pod pretekstem „troski o język”),
ale w gruncie rzeczy tworzenie nowych słów to naturalna część zwyczajnej ewolucji języka.
Jeśli chcemy krytykować neutratywy za samo w sobie bycie neologizmami,
to powinnośmy konsekwetnie rozciągnąć tę krytykę na wszystkich: od młodzieży używającej slangu po Stanisława Lema.
Więcej o słowotwórstwie we wpisie [„Skąd się biorą słowa?”](/neologizmy).
Neutratywy brzmią znajomo, ponieważ trzymają się fonetycznych i morfologicznych szablonów polszczyzny.
Najczęściej tworzymy je poprzez połączenie istniejących rzeczowników określających osoby
z istniejącymi końcówkami rzeczowników pospolitych rodzaju [nijakiego/neutralnego](/rodzaj-neutralny). Na przykład:
> ten **autor** + (na przykład) **to** mo**rze** = to autorze
> ten **dzia**dek + ta ba**b**cia + (na przykład) **to** cac**ko** = to dziabko
> ten **artyst**a + (na przykład) **to** for**um** = to artystum
Dzięki takiemu słowotwórstwu neutratywy brzmią naturalniej i są łatwiejsze do zrozumienia i odmiany
niż chociażby [dukatywy](/dukatywy) (np. „autoru”, „artystu”),
ale też trudniejsze do tworzenia – bo zamiast jednej, prostej, „sztucznej” końcówki -u
mamy wybór między wieloma możliwościami.
Tworząc [Słownik Neutratywów](/neutratywy) staramy się zatem zachować konsekwencję
i sugerować te same końcówki neutratywów dla rzeczowników o tych samych końcówkach w rodzaju żeńskim i męskim
albo o tym samym pochodzeniu (np. -um dla wyrazów zapożyczonych z łaciny).
